Oda do młodości - analiza i interpretacja

Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy;
Młodości! dodaj mi skrzydła!
Niech nad martwym wzlecę światem
W rajską dziedzinę ułudy:
Kędy zapał tworzy cudy,
Nowości potrząsa kwiatem
I obleka w nadziei złote malowidła.

Niechaj, kogo wiek zamroczy,Chyląc ku ziemi poradlone czoło,
Takie widzi świata koło,
Jakie tępymi zakreśla oczy.
Młodości! ty nad poziomy
Wylatuj, a okiem słońca
Ludzkości całe ogromy
Przeniknij z końca do końca.

Czytaj dalej ---------> 

Autror: Adam Mickiewicz
Tytuł: "Oda do młodości"
Kiedy powstała: w grudniu 1820 r. 
Gatunek: Oda

Przykładowy opis:
Oda do młodości powstała w grudniu 1820 r. i jest utworem łączącym jeszcze elementy poetyki klasycystycznej i myśli bliskie ludziom Oświecenia z cechami charakterystycznymi dla nadchodzącego już przełomu romantycznego. Mickiewicz sięga po typowo klasycystyczny gatunek, jakim jest oda. Zgodnie z poetyką gatunku jego utwór utrzymany jest w tonie wysokim, poeta posługuje się podniosłym, patetycznym językiem i kieruje tę swoją wypowiedź do określonego już w tytule adresata. Pochwalna treść ody w tym przypadku skierowana zostaje nie wobec wybitnego człowieka czy wielkiego wydarzenia – Mickiewicz adresatem swojego utworu czyni stan, w jakim człowiek się przez pewien czas znajduje, młodość. Już sam tytuł poprzez to niezwykłe zestawienie – klasycystyczny gatunek i nowego adresata wypowiedzi, wskazuje na przełomowość utworu i jego zasadniczą tematykę.

rękopis

Cechy klasyczne:
użycie gatunku wywodzącego się ze starożytności - ody,
nawiązanie do mitologii greckiej (np. młodość przybiera postać bogini Hebe, za wzór młodych stawia się mitologicznego Heraklesa),
hasła braterstwa, przyjaźni, jedność wiary w wykształcenie;
należy walczyć ze swoją słabością, dążyć do doskonałości;
podporządkowanie jednostki zbiorowości;
wiara w możliwości ulepszenia świata;


Cechy romantyczne:
apoteoza młodości,
"serce" i "duch" - jako wartości, których brak "starym"; ulubione pojęcia romantyków, przeciwstawiane rozumowi i wiedzy,
wiara w możliwość irracjonalnego działania ("tam sięgaj gdzie wzrok nie sięga, łam, czego rozum nie złamie"),
siła uczuć, bezpośredniość wypowiedzi, gorąca wiara w zwycięstwo - odległe od klasycznego umiaru i harmonii,
motto z Schillera - "Stare formy padają w ruinę";
gwałtowność wezwań do przemiany świata;
patriotyzm, rewolucjonizm;
egoizm i wyrachowanie starych przeciw altruizmowi (mądrości z zapału) młodych;
wyjście poza racjonalizm;